Pages

Friday, October 14, 2011

अनुभव

दशैं सकेर बटौलीबाट काठमान्डू आउँदा कनी-कनी एउटा माइक्रो बसको लास्टाँ सिट पाइयो, त्याँ पनि दाँया तिर पण्डितनी बसिन, बाँया तिर अपरिचित सोल्टिनी परिन | बाटाँ घरि-घरि निदाउन खोज्दा बाँया तिरै ढल्किनी रैचु म फेरी, पण्डितनीले उठाउदै आफूतिर तान्दै गर्नी, "उता किन घोप्टिन परो" भन्छिन, आफुलाई भनि जानी-जानी उतै ढल्किन मन लाइरा'थ्यो तर पनि "हैन के, निंदको सुरमा झुक्किएछु" भन्नै परो | शायद यस्तो अवस्थामा मेरो ठाउँमा अरु जो कोहि भए पनि बाँया तिरै त ढल्किदा हुन् नी | न्युटनका टाउकाँ स्याउ खस्नी र तेस्तो अवस्थामा बाँया तिर ढल्किनी उस्तै-उस्तै सिद्दान्त हुन् कि जस्तो पो लाओ मलाइ त |  
बाटाँ सोल्टिनीले लेज, कुरकुरे झिक्नी, एता पण्डितनिले भने दशैंका सेलरोटा झिकेर "लौ खानुस" भन्नि गर्थिन, आफ्नो मन सेलरोटामा पटक्कै थिएन तर पनि बल्ल-बल्ल एउटो भा'नी चबाएरै छोडियो | धेरै बेर पछी त मेरा दाँया-बाँया काँधमा पण्डितनी र सोल्टिनी मस्त निदाएछन्, मलाइ भने दाँया काँधमा ढुङ्गो बोके झैं गह्रुङ्गो भा'थ्यो, बाँया काँधमा सार्है आनन्द | मलाइ मात्रै यस्तो अनुभव भा'हो कि अरुलाई पनि यस्तो हुन्छ हँ ??